Η βασίλισσα Λήδα, η πανέμορφη γυναίκα του βασιλιά Τυνδάρεω της Σπάρτης, εξαφανίζεται μυστηριωδώς από τους καλαμιώνες του Ευρώτα ενώ βρίσκεται εκεί για προσφορές στον ποτάμιο θεό.
Ο Τυνδάρεως πηγαίνει στο μαντείο των Δελφών. Του δίνεται ένας διφορούμενος χρησμός που τον βάζει σε πολλές σκέψεις. Όταν όμως επιστρέφει στο παλάτι του, βρίσκεται μπροστά σε ένα γεγονός που τον κάνει να ξεχάσει για λίγο τα προβλήματά του. Η πανέμορφη Εριφύλη, βασίλισσα του Άργους, τον περιμένει ως ικέτιδα στο βωμό της Εστίας, στην αίθουσα του θρόνου. Δίπλα της ένα μοναδικής ομορφιάς χρυσοποίκιλτο μπαούλο. Η προσωρινή διαμονή της Εριφύλης στο παλάτι μετατρέπεται σε μόνιμη όταν ο βασιλιάς την παντρεύεται.
Η Εριφύλη, βασίλισσα πλέον, με τη βοήθεια της θεάς Ήρας καταστρώνει σχέδια για να απομακρύνει από το παλάτι τους πρίγκιπες και τις πριγκίπισσες. Τα καταχθόνια σχέδιά της στρέφονται κατά της Ελένης περισσότερο, επειδή το επίθετο «Ωραία» τη συνοδεύει.
Η Ελένη βρίσκει καταφύγιο στο σπίτι των εννέα Μουσών. Η Εριφύλη όμως μέσα από δολοπλοκίες και ψέματα, φτάνει στο σημείο να απειλεί την ίδια τη ζωή της Ελένης.
Θα βρεθεί η Λήδα; Τι περιέχει το χρυσοποίκιλτο μπαούλο; Θα πετύχει τα σχέδιά της η Εριφύλη; Τι θα απογίνει με την Ελένη;
Το βιβλίο της Ευαγγελίας κυκλοφορεί από τις πρότυπες εκδόσεις Πηγή. Ακολουθεί κριτική με spoilers. Εξού και ο κόκκινος κρύσταλλος. Για προειδοποιήση. Αν δεν θέλετε να διαβάσετε βασικά spoilers για μερικές ιστορίες, σταματήστε εδώ την ανάγνωση.
Μια ιστορία που με ξάφνιασε και με προκάλεσε, ήταν ωμή, βάρβαρη και σκληρή. Θύμωσα, στεναχωρήθηκα, ταυτίστηκα με την πρωταγωνίστρια. Το μόνο που με ξένισε ήταν το τέλος. Δεν το βρήκα αντάξιο της ιστορίας που διάβασα. Ναι, θα μπορούσε να είχε γίνει έτσι αρκεί να ήταν διαφορετική η εισαγωγή στον κόσμο της κόλασης και της υποτιθέμενης ξανθιάς που παρέσυρε την πρωταγνίστρια στον εφιαλτικό κόσμο. Περισσότερο μου έκανε για συνομωσία ανθρώπων που πιστεύουν πως το φεγγάρι είναι ψεύτικο.
"Νεράιδα"
Η ιστορία που διαδέχεται το καταπληκτικό "Σκιάχτρο". Η συνέχεια του. Φοβερή ιστορία, που με άφησε άφωνη. Την διάβαζα νιώθωντας αγωνία και φόβο. Αν είχα διαβάσει μόνο αυτές τις 2 ιστορίες του συγγραφέα και πάλι, θα ήταν από τους αγαπημένους μου Έλληνες συγγραφείς. Το μόνο που δεν μου άρεσε ήταν πάλι το τέλος. Ο κακός πεθαίνει πολύ εύκολα. Αγάπησα βέβαια γριά Νιόβη γιατί ήταν ένας πολύ καλογραμμένος χαρακτήρας και τρομακτικός. Για να πω την αμαρτία μου, θα ήθελα να ζήσει τελικά. Ποιος ξέρει όμως;
"Τερατογέννηση"
Την λάτρεψα αυτήν την ιστορία που περιέχει μια δεύτερη ιστορία μέσα της. Ο Γιώργος έχει έναν μοναδικό τρόπο να 'μπλέκει ιστορίες' μεταξύ τους, χωρίς όμως να μπερδεύει τον αναγνώστη. Καταλάβαινα κάθε φορά ποιος μίλαγε, που βρισκόταν. Καταλάβαινα για ποιον λόγο έχει τέτοιον χαρακτήρα. Το τέλος με άφησε άφωνη. Απλά. Σε αυτή την ιστορία υποκλίθηκα στο μεγαλείο του μυαλού του Γιώργου.
"8"
Από τις πιο δυνατές ιστορίες τρόμου που έχω διαβάσει ποτέ στην ζωή μου. Ένταση, αγωνία, φόβος. Από τις ιστορίες που ήθελα δικαίωση. Ήθελα να ήμουν εκεί και να προστατεύσω την μικρή Δανάη.
"Τιμοθι"
Η μόνη μου ένσταση σχετικά με την ιστορία ήταν το όνομα του πρωταγωνιστή αλλά αυτό είναι καθαρά δικό μου θέμα. Απλά περίμενα κάποιον που είναι ψυχοπομπός και μάλιστα στην Ελλάδα, να έχει όνομα Αρχαίο Ελληνικό. Αυτό. Κατά τα άλλα, η ιστορία είναι πολύ καλή. Διαβάστε την.
"Τυχερή"Η ιστορία που μου έδωσε ανάσα. Κυριολεκτικά, όλες οι προηγούμενες ιστορίες έχουν μέσα χαμό, θάνατο, βιασμούς, βασανιστήρια. Η συγκεκριμένη ιστορία με ανέβασε μέσα στην μαυρίλα που ένιωθα αν και πολύ πικρή. Είχε το τέλος που ήθελα.
"Βέρα Mushroom"
Εδώ πιστεύω ο Γιώργος, άγγιξε την τελειότητα. Μια ιστορία που λάτρεψα για την πίκρα και την γλύκα που μου πρόσφερε. Μια ιστορία έρωτα με ειλικρίνεια, καθόλου γλυκανάλατες φανφάρες και αρκετά ωμή. Όπως θα έπρεπε να είναι κάθε δυνατός έρωτας.
"Καθρέπτες"
Το βιβλίο κλείνει με την εξαιρετική ιστορία, "Καθρέπτες". Διάβαζα κομμάτια της ιστορίας ξανά και ξανά γιατί μου έκαναν έκπληξη αυτά που διάβαζα. Well played Γιώργο, well played.
Το βιβλίο της Ευαγγελίας κυκλοφορεί από τις πρότυπες εκδόσεις Πηγή. Ακολουθεί κριτική με spoilers. Εξού και ο κόκκινος κρύσταλλος. Για προειδοποιήση. Αν δεν θέλετε να διαβάσετε βασικά spoilers για μερικές ιστορίες, σταματήστε εδώ την ανάγνωση.
"Το φεγγάρι των νεκρών".
Μια ιστορία που με ξάφνιασε και με προκάλεσε, ήταν ωμή, βάρβαρη και σκληρή. Θύμωσα, στεναχωρήθηκα, ταυτίστηκα με την πρωταγωνίστρια. Το μόνο που με ξένισε ήταν το τέλος. Δεν το βρήκα αντάξιο της ιστορίας που διάβασα. Ναι, θα μπορούσε να είχε γίνει έτσι αρκεί να ήταν διαφορετική η εισαγωγή στον κόσμο της κόλασης και της υποτιθέμενης ξανθιάς που παρέσυρε την πρωταγνίστρια στον εφιαλτικό κόσμο. Περισσότερο μου έκανε για συνομωσία ανθρώπων που πιστεύουν πως το φεγγάρι είναι ψεύτικο.
"Νεράιδα"
Η ιστορία που διαδέχεται το καταπληκτικό "Σκιάχτρο". Η συνέχεια του. Φοβερή ιστορία, που με άφησε άφωνη. Την διάβαζα νιώθωντας αγωνία και φόβο. Αν είχα διαβάσει μόνο αυτές τις 2 ιστορίες του συγγραφέα και πάλι, θα ήταν από τους αγαπημένους μου Έλληνες συγγραφείς. Το μόνο που δεν μου άρεσε ήταν πάλι το τέλος. Ο κακός πεθαίνει πολύ εύκολα. Αγάπησα βέβαια γριά Νιόβη γιατί ήταν ένας πολύ καλογραμμένος χαρακτήρας και τρομακτικός. Για να πω την αμαρτία μου, θα ήθελα να ζήσει τελικά. Ποιος ξέρει όμως;
"Τερατογέννηση"
Την λάτρεψα αυτήν την ιστορία που περιέχει μια δεύτερη ιστορία μέσα της. Ο Γιώργος έχει έναν μοναδικό τρόπο να 'μπλέκει ιστορίες' μεταξύ τους, χωρίς όμως να μπερδεύει τον αναγνώστη. Καταλάβαινα κάθε φορά ποιος μίλαγε, που βρισκόταν. Καταλάβαινα για ποιον λόγο έχει τέτοιον χαρακτήρα. Το τέλος με άφησε άφωνη. Απλά. Σε αυτή την ιστορία υποκλίθηκα στο μεγαλείο του μυαλού του Γιώργου.
"Dinner's ready"
Μια ιστορία που μου θύμισε κλασσικούς του τρόμου. Μια ιστορία τρόμου που συμβαίνει στην σημερινή Ελλάδα και που σοκάρει τον αναγνώστη. Από τις ιστορίες που έχουν χαραχτεί στο μυαλό μου.
Μια ιστορία που μου θύμισε κλασσικούς του τρόμου. Μια ιστορία τρόμου που συμβαίνει στην σημερινή Ελλάδα και που σοκάρει τον αναγνώστη. Από τις ιστορίες που έχουν χαραχτεί στο μυαλό μου.
"8"
Από τις πιο δυνατές ιστορίες τρόμου που έχω διαβάσει ποτέ στην ζωή μου. Ένταση, αγωνία, φόβος. Από τις ιστορίες που ήθελα δικαίωση. Ήθελα να ήμουν εκεί και να προστατεύσω την μικρή Δανάη.
"Τιμοθι"
Η μόνη μου ένσταση σχετικά με την ιστορία ήταν το όνομα του πρωταγωνιστή αλλά αυτό είναι καθαρά δικό μου θέμα. Απλά περίμενα κάποιον που είναι ψυχοπομπός και μάλιστα στην Ελλάδα, να έχει όνομα Αρχαίο Ελληνικό. Αυτό. Κατά τα άλλα, η ιστορία είναι πολύ καλή. Διαβάστε την.
"Τυχερή"Η ιστορία που μου έδωσε ανάσα. Κυριολεκτικά, όλες οι προηγούμενες ιστορίες έχουν μέσα χαμό, θάνατο, βιασμούς, βασανιστήρια. Η συγκεκριμένη ιστορία με ανέβασε μέσα στην μαυρίλα που ένιωθα αν και πολύ πικρή. Είχε το τέλος που ήθελα.
"Βέρα Mushroom"
Εδώ πιστεύω ο Γιώργος, άγγιξε την τελειότητα. Μια ιστορία που λάτρεψα για την πίκρα και την γλύκα που μου πρόσφερε. Μια ιστορία έρωτα με ειλικρίνεια, καθόλου γλυκανάλατες φανφάρες και αρκετά ωμή. Όπως θα έπρεπε να είναι κάθε δυνατός έρωτας.
"Καθρέπτες"
Το βιβλίο κλείνει με την εξαιρετική ιστορία, "Καθρέπτες". Διάβαζα κομμάτια της ιστορίας ξανά και ξανά γιατί μου έκαναν έκπληξη αυτά που διάβαζα. Well played Γιώργο, well played.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου